Ik heet Vikki een weduwe die probeert op te krabbelen uit een diep dal. Na een ziekbed van enkele jaren is mijn man eind vorig jaar overleden. Ik heb ons huis moeten verkopen en woon nu in een huurhuisje, heb een baan gevonden als caissière en zelfs een klein autootje tweede hands kunnen kopen. Ik ben aardig op weg maar mis een schouder die mij kan troosten. Een knuffeldier die mij weer kan laten lachen en mij een schouder kan bieden om mij te troosten op moeilijke momenten. Maar vooral een man die het respecteert dat ik een tattoo heb laten zetten ter nagedachtenis aan mijn man.