zo dan en ineens word je wakker in het ziekenhuis en is het toch wel een beetje uit met de pret je denkt zo even uit je bed te stappen en dat lukt dus niet :( het enige wat ik me nu dan echt na maanden van zware revalidatie dan zo herinner is een harde klap met een andere auto.. Zit nu nog in een rolstoel maar doe er alles aan om er weer uit te komen.. Een leuke man zou denk ik mij nog wel een beetje meer stimuleren.. :) en mocht er een relatie van komen zou ik daar zeker wel voor open staan.. :) Je kan even verder kijken dan mijn rolstoel en je vind het niet erg dat ik nog wel een lange weg te gaan heb...