Soms heb ik werkelijk een hekel aan mijn partner. Ik denk dat ik wel van hem hou, maar soms ook echt helemaal niet. Is dat normaal? Moet ik na zoveel jaren trouwe dienst nog steeds zoveel van hem houden? Soms zie ik van die stellen in de stad, die na al die jaren nog hals over kop verliefd zijn op elkaar. Is dat iets wat ik ook hoor te doen? Of is er meer in het leven, en kan ik ook kansen wagen op dingen in mijn leven die totaal buiten mijn relatie staan? Maar toch heel veel consequenties zullen hebben? Consequenties of geen consequenties, Ik vind mijn leven belangrijker dan die van een ander. Ik heb altijd voor mijn partner klaargestaan, maar nu is het mijn beurt om op mijn manier verwend te worden en aan mijn stoute trekken te komen. Ik zijn voor mij geen specificaties waar een man aan zich moet voldoen. Dus mannen, doe een gooi naar deze liefhebbende dame